به گزارش قدس آنلاین، قصه‌های این پویانمایی بر اساس ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های ایرانی- شرقی انتخاب شده‌اند که با رویکردی مدرن و به‌روز به رشته تحریر درآمده‌اند. شکرستان با بیش از ۱۸۰ شخصیت در یک شهر قدیمی و خیالی روی می‌دهد. در واقع هر قسمت از این مجموعه پویانمایی داستانی مجزا دارد که مردم آن بنا به نیازهای دراماتیک هر قصه، در هر قسمت نقشی متفاوت بر عهده می‌گیرند و داستان را رقم می‌زنند. در این شهر قدیمی و داستانی هیچ ‌کس در جایگاه خود نیست و تلاش شده با تغییر شکل تصویری و دراماتیک، شیوه‌ای اتخاذ شود که کوچک و بزرگ پس از خندیدن به طنز داستان‌ها، عمیقاً به فکر فرو روند و آینه رفتارهای اجتماعی و فرهنگی خود را بازنگری کنند.

پرداختن به موضوعات اجتماعی

سیدمسعود صفوی؛ تهیه‌کننده این مجموعه در خصوص تمرکز گروه سازنده شکرستان بر فرهنگ ایرانی گفت: تیم تولید تأکید داشت شکرستان به نحوی ساخته شود که هر گوشه‌اش یادآور آیین و فرهنگ‌های ایرانی باشد.  

این تهیه‌کننده در خصوص سوژه‌ها و موضوعاتی که در این انیمیشن به آن‌ها پرداخته می‌شود، عنوان کرد: این پویانمایی در عین طنز بودنش، به موضوعات جامعه از قبیل کمبود آب، کنترل خشم، محیط زیست و... نیز اشاره می‌کند که مهم‌ترین وجه این برنامه است. برخی از موضوعات هم از طریق مرکز صبا به ما منتقل می‌شود و براساس آن کاراکترها را طراحی می‌کنیم.

شکرستان ۱۸ ساله

صفوی در توضیح کاراکترهای شکرستان گفت: مسئله اساسی در ساخت یک انیمیشن، زیبایی و تکنیک‌های فوق‌العاده نیست بلکه زنده بودن کاراکتر برای مخاطب است یعنی کاراکترها باید بتوانند از قاب شیشه‌ای تلویزیون بیرون بیایند و زنده‌انگار باشند چون اگر کار عروسکی و عروسک‌ها برای بچه‌ها و بزرگسالان زنده شوند، در ساخت انیمیشن موفق عمل کرده‌ایم.

وی افزود: شکرستان تا به امروز ۱۸ سال دارد. هر فصل این پویانمایی ۵۰ تا ۱۰۰ قسمت را شامل می‌شود که دارای ۱۷۰ یا ۱۸۰ شخصیت است. در هر فصل نه تنها از تعداد کاراکترها کم نمی‌شود بلکه اضافه نیز می‌شود. شخصیت‌ها مابه‌ازای بیرونی دارند؛ کاراکتر «ننه قمر» شبیه پیرزنی است که در محله‌های قدیمی همیشه وجود داشته و حواسش به همه اهالی محله بوده است. «اسکندر» شخصیت یک بچه کوچک در شکرستان و نوه ننه قمر است. یکی دیگر از شخصیت‌های شکرستان بهلول است؛ خردمندی که همه او را دیوانه می‌دانند اما همیشه برای مشکلات راه حل‌هایی را پیشنهاد می‌دهد. همچنین شخصیت «فرصت» مرد پهلوانی است با هیکل درشت و سبیل بلند که مانند قلدرهای قدیمی ایران راه می‌رود و رفتار می‌کند. «شعبون» و «رمضون» نوچه‌های فرصت هستند.

زنده کردن شخصیت‌های شکرستان

این کارگردان در خصوص چالش‌های ساخت این انیمیشن اظهار کرد: مسئله انیمیت (حرکت کاراکترها) و ساخت انبوه قسمت‌ها از بزرگ‌ترین چالش‌های ما در ساخت شکرستان بود؛ مثلاً ساخت ۱۳ قسمت از این برنامه حدود دو سال به طول انجامید. یکی از بزرگ‌ترین کارهایی که در روند ساخت این برنامه انجام دادیم، راه‌اندازی خط تولید جدید بود. از مزایای این خط تولید این بود که توانستیم تولید انبوه و صنعتی داشته باشیم. اساساً اگر بخواهیم اثری را به برند تبدیل کنیم باید به تعداد زیاد تولید کنیم. بعضی از مخاطبان معتقد بودند حرکت کاراکترها شبیه حرکت‌های خیمه شب بازی است و دلیل ما هم از انجام این کار، تقلید از حرکت‌های خیمه شب بازی بود زیرا با این کار توانستیم به شخصیت‌ها هویت ببخشیم.

این تهیه‌کننده، مهم‌ترین موضوعی که در ساخت یک انیمیشن اهمیت دارد را گروه سازنده دانست و بیان کرد: این گروه با همفکری یکدیگر باید کاری را انجام دهند و نتیجه کارشان سرنوشت‌ساز است. کار انیمیشن یک کار طولانی‌مدت است و چرخ دنده‌های گروه سازنده باید به نحوی در درون هم قرار بگیرند که بتوانند سال‌ها با هم همکاری کنند. معمولاً آدم‌های متخصص در هر رشته که کنار هم قرار بگیرند به سختی می‌توانند کار کنند.

مهاجرت نیروهای متخصص انیمیشن

صفوی بزرگ‌ترین مسئله‌ای که صنعت انیمیشن در ایران را تهدید می‌کند، مهاجرت تلقی کرد. او با ذکر این نکته که متخصصان انیمیشن بسیار به‌روزتر از بقیه رشته‌های هنری هستند زیرا آن‌ها معمولاً به چند زبان زنده دنیا تسلط دارند، در خصوص مهاجرت هنرمندان ایرانی گفت: انیمیشن حرفه‌ای بسیار گران و همچنین تعداد متخصصان آن اندک است. بسیاری از متخصصان جذب بازارهای خارجی کشورهایی مانند ترکیه، عربستان، اروپا و... می‌شوند. این مهاجرت یا مکانی است و یا به صورت فریلنسر که افراد به صورت برخط با شرکت‌های خارجی همکاری می‌کنند.